Τ.Σ. Έλιοτ, "Έρημη χώρα"

 Odysseas Aivalis 

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας

Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.

Ο χειμώνας μας ζέσταινε, σκεπάζοντας

Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας

Λίγη ζωή μ' απόξερους βολβούς.

Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι δυναμώνουν

Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιέ του Ανθρώπου,

Να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο

Μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,

Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο, κι ο γρύλος ανακούφιση,

Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού

Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο,

Άρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θ' ανθίσει εφέτο;

Τ.Σ. Έλιοτ, "Έρημη χώρα", μτφρ. Γ. Σεφέρης

Γιάννης Σκαρίμπας, "Ο θερμαστής" από την «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 91, Ιούλιος 1962,

             ΠΟΙΗΣΗ                  

Γιάννης Σκαρίμπας, Ο θερμαστής

Εφ’ ω ετάχτηκ’ έκαστος –καθείς στο επάγγελμά του,

Σταφύλια κάνουν το κρασί κι ο Απρίλης τους λελέδες.

Και το βαπόρι (που όλο πάει και πάει –είν’ η δουλειά του)

κάνει στην μπάντα του –πουλιά- να πέτουν οι μηλαίδες.

Και κάτω συ –ένας Σατανάς με τρίαινα! Στις λάβες

καυτά στις φούχτες σου πηδάς τα γράδα του τριγύρου

κι ή τεθλασμένες αστραπών ξερνάς ή σπίθες μπλάβες,

με νωτιαίο σου μυελό –μιαν στήλην υδραργύρου…

Κάνει κανείς ό,τι του πάει. Κάνει η φωτιά τη στάχτη.

Σονέττα ο Κανελλόπουλος κι εσύ τα βάσανά σου.

Και στην καρδιά σου θερμαστή (καθείς εφ’ ω ετάχτη)

αυτήν σου την ηλεκτρικήν να μπήχτεις τρίαινά σου…

(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 91, Ιούλιος 1962, σελ. 25)

http://www.sarantakos.com/kibwtos/et/skarimpas_qermasths.html

Επιστροφή στην Ανθολογία ποιημάτων από την Επιθεώρηση Τέχνης